De kop is er af.
22 september krijgen we de sleutel van ons vakantiehuisje.
Het is een 6 persoonshuisje, dus we hebben niet te klagen.
26 september gaan onze meubels in de opslag en 2 oktober zitten we bij de notaris.
Mijn kinderen stuur ik elke keer appjes, onder het mom "wie wil wat hebben"
En het verrast me waar ze belangstelling voor hebben.
Zo ook het "schilderij van oma" , zoals we zeggen.
Een foto van mijn moeder als 2 en een half jarig kind met haar ouders.
De enige foto.
Mijn twee dochters hadden belangstelling.
Na goed overleg gaat deze naar mijn oudste dochter, genoemd naar oma.
Gisteren brachten we het schilderij, eigenlijk een foto naar haar toe.
Een bijzonder moment.
Meer over deze foto,
zie hier.
En eergisteravond namen we min of meer afscheid van het buiten zitten. We maakten een prachtige fietstocht over de bloeiende heide en bleven daarna tot diep in de nacht met de vuurkorf buiten zitten.
En zo gaan we nog even door!
Het gaat nu echt opschieten. Vooral nu de verhuisdozen zijn gekomen.
BeantwoordenVerwijderenDan gaat alles door je handen. Maar het verhaal van de foto is prachtig. Fijn dat jullie docher de foto wil hebben, dan krijgt het een mooie plek. Er zit een mooi, maar ook triest verhaal aan vast. Dierbaren van wie te vroeg afscheid moest worden genomen. Een verhuizing is een gebeurtenis met veel emoties en herinneringen. Ik wens jullie het allerbeste in deze tijd.
Groeten Will
Succes met alles. Mooi van die foto!
BeantwoordenVerwijderenPoeh wat een emotionele achtbaan. Sterkte! XX Esther
BeantwoordenVerwijderen