woensdag 26 februari 2014

Voorjaar in de tuin






Ook bij ons komen de voorjaarsbloemen in bloei.
De crocussen onder de leilinden staan prachtig te pronken tussen het oude blad en de sneeuwklokjes in de achtertuin doen ook mee.
En dat op onze trouwdag!
Het is net zulk mooi weer als 39 jaar geleden.
Fris en zonnig.
Ook toen stonden er in dezelfde tuin sneeuwklokjes te bloeien.

En ieder jaar is het weer mooi als het voorjaar zich aandient.













En nu snel naar buiten om blad te ruimen, stoep te vegen  enz. enz.
In elk geval lekker buiten bezig zijn.

zondag 23 februari 2014

Hol en onverbloemd



 
 Een zondagmiddagwandeling
 



Vandaag weer een prachtige zondagmiddagwandeling gemaakt.
Vanuit ons huis liepen we richting De Renderklippen.
We liepen zo'n twee á drie kilometer door het platteland voordat we in het bos en op de Renderklippen kwamen.
We passeerden allerlei huizen en huisjes.
De zon scheen prachtig en de natuur liet zich van z'n kaalste kant zien.
Je keek dwars door de bomen en de struiken heen naar de boerderijtjes die 's zomers wat verbloemd achter het groen staan.
Zoals wij zeggen: je kijkt zo hol door de bomen heen.
En onverbloemd, ( mooi woord, trouwens) niets ziet er mooier uit dan het is.
Het is zo als het is.

We genoten van de heerlijke wandeling.
Ook in het bos was het fijn.
We hoorden de wind in de boomtoppen suizen, ik probeerde de bomen met het suizen te filmen, maar dat suizen komt niet helemaal tot z'n recht op de film.

Op de Renderklippen liet iedereen zich zelf uit, leek het.
Ook geen wonder met zo'n mooie dag.
In het bos kwamen we eigenlijk niemand tegen.






Je kijkt zo hol door de struiken naar de huizen


 
Vergane glorie van een boerenkar
 
 


Kerstdennen in de groei


Hier suisde de wind zo prachtig, helaas...


Door her bos kwamen we bij de schaapskooi op de Renderklippen

Een prachtige laan in het bos


Dit doet ons denken aan schilderijen van de Russische landschapschilders, waar ik een kaart uit mijn kaartendoos van liet zien


Renderklippen


Hier was het druk met wandelaars

Na een heerlijke wandelmiddag ( 12 kilometer) gingen we nog even op verjaardagsvistie en morgen beginnen we welgemoed aan de nieuwe week.

vrijdag 14 februari 2014

Tweede blik in mijn kaartendoos





Vandaag geef ik weer een blik in mijn kaartendoos.
Vaak koop ik een bijzondere kaart als ik ergens kom.
Veel kaarten hebben een eigen verhaal, langer of korter geleden.



Het Joodse bruidje van Rembrandt van Rijn.
Ongeveer 20 jaar geleden gingen we met onze 4 kinderen naar het Rijksmuseum.
Onze zoon stond lang stil bij het Joodse bruidje en wilde daar later graag een kaart van kopen.
De kaart zit nog steeds in mijn doos.
Zelf schildert hij ook in zijn vrije tijd en op dit moment is er in zijn woonplaats een tentoonstelling aan hem gewijd.





Het Groninger Museum.
In 2004 waren we hier met A, zijn broer en onze schoonzus.
Mijn zwager had ALS en zat in de rolstoel.
We gingen een dag met z'n vieren uit en dat werd Groningen.
Op dat moment was er een tentoonstelling van Russische landschapschilders.
Vanuit zijn rolstoel bezag hij alles.





Twee kaarten met een afbeelding van de Russische landschapschilders.






Een heel andere kaart.
Regelmatig ga ik met de trein naar Utrecht naar de kleinkinderen.
Als ik wat te vroeg ben, ga ik even de stad in en koop ik bij Steven Sterk, de boekwinkel vlakbij de Domtoren, kaarten om te versturen.
Dit is één van die kaarten.







Dit zijn twee kaarten van de Camino, de weg naar Santiago de Compostella in Spanje.
We wilden deze route graag lopen als pelgrimstocht/bezinningstocht.
Maar zes weken vrij nemen achter elkaar was voor A. niet mogelijk.
We besloten om niet te wachten tot later, maar de tocht op een zodanige manier te lopen die voor ons mogelijk was.
We hebben hier drie vakantie's aan besteed.
In 2005, 2007 en 2009.
We zijn gestart in St. Jean Pied de Port in de Franse Pyreneéen.
De bovenste kaart geeft de route aan, op de onderste kaart staan de tekens die we volgden onderweg.
Het was een bijzondere en onvergetelijke ervaring.


 


 
 En dan deze kaart.
Deze komt eigenlijk niet uit mijn kaartendoos, maar staat tegen de achterwand in een glazenkastje.
Maar zeker een logje waard.
Deze kaart kreeg mijn moeder toen ze kind was van opoe en is 85 jaar oud.
Haar eigen moeder stierf toen ze nog geen drie jaar oud was.
Haar moeder kwam uit Epe en ging na haar huwelijk wonen in Zundert in Brabant.
Opoe uit Epe stuurde deze kaart naar haar kleindochtertje in Brabant, die moederloos was.
Wat erg voor opoe om je kleinkind zo ver weg te hebben ( in die tijd)

De kaart uitgeklapt
 









Met deze mooie oude kaart eindig ik dit logje.

 








dinsdag 11 februari 2014

Wandeling bij de Ossenstal





Vandaag weer met de dinsdagochtendwandelclub op pad geweest.
We kozen voor een wandeling in het Bos bij de Ossenstal in Epe.
Daar staat een paal met gekleurde bordjes en hier kun je de route kiezen.
We kozen voor de bruine, de langste.
Het was een fijne ochtend in het bos, we hadden weinig last van de wind en het was droog.
Wat een heerlijk begin van de dag!
Daarna trakteerde Gerrie in Epe op koffie met gebak vanwege haar verjaardag.


Uitkijktoren op de Haelberg



In het bos wordt momenteel hard gewerkt door de bosarbeiders. Overal liggen mooie boomstammen te wachten op vervoer.




In de Veluwse bossen zijn de laatste jaren veel brede verharde fietspaden aangelegd. Je kunt uren fietsen door het bos. Iets voor de zomer, nu genieten we nog te voet van deze pracht.

En vanmiddag nog een fijne wandeling gemaakt, dus het kon niet op vandaag.

NB: Voor de wandelclubvriendinnen ( en anderen, natuurlijk ) Hier is mijn blog over de Tegeltjesbrug. klik hier.


zondag 9 februari 2014

Weer een randje


Omdat jullie allemaal zo posotief reageerden op mijn Randje per week, laat ik weer iets zien.

Het is nog steeds heel leuk om op zaterdag de computer te openen en Randje per week op te zoeken.
En dan denk je, Wanneer heb ik tijd?
Het borduren duurt ongeveer een uur, dus er is altijd wel een gaatje over.
Zo ook nu.



Hier kun je goed de drie kleuren blauw zien die ik gebruik.
Op de site van Randje per week staat dat volgende week wordt geborduurd met 2 kleuren.
Ik loop dus iets voor op de planning.

Ja, en door al dat geborduur herinnerde ik me opeens al die andere werkjes die ik ooit heb gemaakt.
Dus maar eens weer de kast ingedoken en ik vond De pinquïns, het tweede werkje, gemaakt op de lagere school.
Het eerste was een kleedje, maar dat heb ik vorig jaar opgeruimd.
En toen volgde het Rokje met de popjes, een kunstwerk vond ik toen zelf.
Mijn babypop droeg vroeger het rokje en toen mijn kleindochter van 5 vorige week dit rokje zag, wilde ze maar één ding: de pop moest het mooie rokje aan.









Bij mijn dochters in Utrecht en Arnhem hangen nog twee merklapjes, die mijn moeder maakte op de lagere school. Ze lagen jaren in een kistje op zolder, maar enige jaren geleden heeft mijn moeder ze laten inlijsten, dus ze heeft er zelf nog plezier van gehad dat haar merklapjes te pronk hingen.
Mijn dochters zijn er nu erg blij mee.
Op een vorig log van mij zag je de twee lapjes die samen in één lijstje bij mij hangen.
De twee hieronder hangen bij mijn dochters.











Ik zie weer uit naar volgende week, als het nieuwe Randje per week wordt getoond.





vrijdag 7 februari 2014

Kaarten uit mijn kaartendoos


Met recht  "Uit de oude doos".

Zweden-Noorwegen


In mijn kaartendoos tref je allerlei kaarten van plekken waar ik geweest ben.
Een heel klein gedeelte laat ik vandaag zien op mijn blog.
De aanleiding is dit plaatje.




Op het blog Pippa's Hus  klik hier kwam ik prachtige blauwe bordjes tegen van Carl Larsson.
Op één van die bordjes stond een plaatje van een klein meisje.




Direct zocht ik in mijn kaartendoos en vond de kaart waar dit meisje op staat.
Deze kaart (en meer) kocht ik in 1976 op de grens Zweden Noorwegen in een souvernirwinkel.
De laatste kaart van de serie heb ik altijd bewaard.
In 1977 kregen we onze oudste dochter en ik vond haar op dit meisje lijken.

Leuk detail is nog dat we 19 juni 1976, slechts één dag door Zweden reden op weg naar Noorwegen.
Het was de  dag dat Kroonprins Karel Gustaaf en Silvia Sommerlath trouwden.
We hebben onderweg niets van de feestelijkheden gezien. nergens hing een vlag.



Prince Edward Island, Canada


Deze twee kaarten kocht ik op Prince Edward Island, Canada.


Dit is een plaatje uit het boek `Anne of Green Gable`.
Het boek speelt zich af op Prince Edward Island.

In 1995 stond er in de krant een dringende oproep voor gastadressen voor Veteranen.
Wij gaven ons hier voor op en 14 dagen lang hadden wij de bejaarde Bill Mc Nally te gast in ons huis.
Hij woonde op Prince Edward Island in Canada.
We brachten hem naar evenementen die georganiseerd werden voor de Veteranen.
In ons dorp hadden veel gezinnen zich opgegeven, dus men bezocht ook elkaar op de gastadressen.
De Veteranen leerden zo ook elkaar kennen.
Bill had zijn hele leven geleden onder het feit dat hij had moeten vechten.
Hij ging, als er vuurwerk was, naar de kelder omdat dit hem herinnerde aan de oorlogstijd.
Het allerliefst zat Bill ´s avonds met ons te praten over de oorlogstijd.
Eindelijk kon hij er over praten.
De huisarts had hem geadviseerd om Nederland een keer te bezoeken.
Het bezoek aan Nederland had Bill erg goed gedaan en hij nodigde ons uit om naar Prince Edward Island te komen.
Van het één kwam het ander, We mochten met ons gezin in het huis van de zus van Bill wonen, we kregen de auto van Bill´s dochter te leen, hij zorgde voor fietsen voor ons allemaal.
Dus we gingen drie weken naar P.E.I. in de zomer van 1995.
We leefden heerlijk op het eiland. Er was weinig verkeer, alles was een beetje zo als bij ons in de jaren ´50. We bewaren heel goede herinnering aan deze tijd.


Tegelmuseum Otterlo




Met mijn moeder en schoonmoeder bezocht ik op een woensdagmiddag het tegelmuseum in Otterlo.
Het is al heel lang geleden, maar ik herinner me dat het bijzonder mooi was.
De dames hadden een fijne middag en herkenden veel tegeltableau´s.




Króller Múller Museum, Otterlo

Hieronder een kaart van een schilderij van Vincent van Gogh, geschilderd in Parijs, voorjaar 1887.
Ik vind deze prachtg, het zou uit deze tijd kunnen zijn.
Zo zie je dat alles verandert, weer terug komt, blijft, wisselt en blijft.



Onze familie is fan van Vincent van Gogh.
Onder anderen omdat hij is geboren in Zundert, de geboorteplaats van mijn moeder.
Zundert had-heeft een kleine protestantse gemeente en dominee van Gogh was dominee in Zundert.
Een  oud-tante  van mijn moeder `diende` bij dominee van Gogh.
Er gaat zelfs een verhaal dat een  oud-oom tegelijk met Vincent van Gogh in Breda uit de trein stapte en dat ze samen naar Zundert liepen.
Zo´n 20 a 25 km.
De oud-oom vroeg aan Vincent of hij zou helpen de bagage van Vincent dragen, maar Vincent antwoordde,
Nee, ieder draagt z´n eigen last.
Altijd mooi, zo´n verhaal.

Verder hielp dominee van Gogh mijn overgrootvader aan zijn vrouw.
Arie Honcoop wilde gaan emigreren, hij kon geen protestants meisje vinden in de kleine gemeenschap in Zundert.
Zijn moeder, weduwe,  ging naar  dominee van Gogh en vroeg om hulp.
De dominee wist raad en bracht Arie in contact met Henriétte Rietman.
Ze werden een gelukkig paar.
Op  mijn blog klik hier   kun je er meer over lezen.

Nu, dit waren slechts een paar kaarten  - en verhalen- uit mijn doos.
Er zitten nog veel meer verrassingen in.
Ik heb vandaag in elk geval scannen geleerd met het nieuwe programma, want alles gaat nu anders op de computer.

Met nog een keer dit lieve meisje eindig ik voor vandaag.