Van St. Jean Pied de Port naar Santiago de Compostela

Onze pelgrimstocht

In april 2005 begonnen we met onze wandeling naar Santiago.
We hadden besloten om tot een bepaalde dag te lopen en niet tot een bepaalde plek op de route.
Dit gaf ons rust en joeg ons niet op.

We zijn gestart in St. Jean Pied de Port aan de Franse kant van de Pyreneeën.
Dus we begonnen onze wandeling met het oversteken van de Pyreneeën.
Dit hebben we in 2 dagen gedaan.
In Roncesvalles kwamen we aan over de Pyreneeën en we sliepen in een Refugio.
Een Refugio is een overnachtingsplek voor één nacht voor de pelgrims.
We sliepen met ongeveer 100 mensen op een slaapzaal.
In Roncesvalles gingen we 's avonds naar de mis en van een wandelaar werden we gelijk een pelgrim.
We kregen in het Nederlands de zegen mee.




Dit is alles wat ik mee nam

Kruis van Thybault op de Pyreneeën

Pyreneeën

  

 

 

Oude brug, speciaal vanwege de pelgrims in het verleden aangelegd

Een van de slaapzaaltjes in Pamplona, bij de nonnen

Onderweg

 

Kruisjes onderweg

 

Castrojeritz, hier stoppen we

 

We hebben dan 325 kilometer gelopen in ongeveer 14 dagen.
We zijn gestopt op de Meseta en hieronder beginnen we 2 jaar later, op de Meseta, weer aan onze tocht.

Op dit moment voelen we ons ontzettend blij dat we weer verder kunnen gaan met onze tocht.

Het teken wat we volgen

DONATIVO, gratis, zomaar onderweg.......



De Meseta, eindeloze vlakte

's morgens om 7 uur

                        Meestal stonden we om zes uur op en begonnen we om half zeven a zeven uur aan onze tocht.




Beneden, achter het kruis ligt Astorga, daar stoppen we

 

Deel twee zit er op. We liepen 198 kilometer in ongeveer 10 dagen.

We stopten in Astorga.

 

In 2009 liepen we ons laatste deel naar Santiago, 350 kilometer.

We begonnen weer in Astorga.

We vertrokken hier in het donker, het was erg koud, regenkleren aan vanwege de koude

De eerste ochtend

 

 



Santiago, 5 mei 2009

We hadden het besluit genomen om door te lopen naar Finisterre, ongeveer 100 kilometer naar de kust. Het zogenaamde "einde van de wereld".
De pelgrims in het verleden wasten zich dan in zee, knipten hun lange haren af en verbrandden hun kleren.
Ze waren natuurlijk vies en stinkerig.
Zo konden ze gelouterd aan een nieuw leven beginnen.

Op weg naar Finisterre, je ziet de zee al in de verte

Finisterre

Verbranden kleren



De  zee bij Finisterre

 

Terwijl wij aankwamen in Finisterre was de politie druk "met iets".
Het bleek dat er net iemand was verdronken.
De zee is erg gevaarlijk daar.
Dat temperde ons natuurlijk wel, er hing een gespannen sfeer, die we lang bij ons hielden.

x x x x

De naam Santiago staat voor de apostel Jacobus.
In de bijbel is ongeveer één zin aan hem gewijd.
In Handelingen 12 vers 1 en 2.

"En omstreeks die tijd sloeg koning Herodes de hand aan sommigen van de gemeente om hen kwaad te doen. En hij liet Jacobus, de broeder van Johannes, ter dood brengen met het zwaard. En toen hij zag dat dit de Joden welgevallig was, ging hij voort en nam ook Petrus in hechtenis".

Tot zover de Handelingen 1.
Het zou gebeurd zijn in 44 na Christus.
Volgens het verhaal zou Jacobus zijn onthoofd, zijn lichaam is in een bootje gelegd en is hij aan de kust in Spanje terecht gekomen.
Daar is hij begraven en over zijn graf is een indrukwekkende kathedraal gebouwd.
Al eeuwen lang komen pelgrims naar Santiago om de kathedraal te bezoeken.
Voor ons was het eventuele lichaam van Jacobus niet zo belangrijk, maar wel al die mensen die eeuwenlang hun tocht hebben gelopen  over het barre land op sandalen met wat brood, wat wijn en met gevaar voor eigen leven.
Onderweg bemerkten we dat we als wandelaar vertrokken, maar al snel pelgrim werden.

De sarcofaag, waarin de resten van de apostel Jacobus worden bewaard.

Wat heeft de Camino ons gebracht?

Heel veel.
Een prachtige ervaring, we hebben veel bijzondere mensen ontmoet.
We leerden leven met heel weinig, een rugtas met acht kilo, meer hadden we niet.
We hebben niets gemist.
We leerden om ons geen zorgen te maken als we geen of weinig eten hadden.
We kwamen altijd wel een winkeltje of een toonbankje in een café tegen waar we één banaan of een half broodje konden kopen.
We leerden ook om niet meer te eten dan nodig was, en bewaarden de rest van ons brood voor later op de dag.
We leerden ons vermaken met niets, want boeken hadden we niet bij ons.
Alleen een klein bijbeltje.
We waren blij als de douche in de Refugio het goed deed.
We waren o zo blij om na de wandeling een poosje op een bed te kunnen liggen.
We hadden de tijd om over dingen na te denken.

Onderstaande tekst kregen we mee na de mis in Los Arcos.

 

Wees ons nabij tijdens onze tocht

wees onze gids op de kruispunten

wees onze moed bij vermoeidheid

wees beschermer bij gevaar

wees beschutting op de camino

wees schaduw bij warmte

wees licht in de duisternis

wees bevestiging in onze voornemens.

 

Opdat we door U begeleid, gezond en wel de Camino mogen beëindigen. Verrijkt in deugd en genade, ongedeerd huiswaarts mogen keren, vervuld van een heilzame en blijvende vreugde. Door Jezus Christus onze Heer. Amen.