Wat de tafels vertellen..................

We hebben verschillende tafels in ons huis ,zoals iedereen.
Een salontafel, grote tafel, gastentafel, campingtafel, tuintafel, nog een tuintafel en nog meer tafels.
En juist deze nog meer tafels vertellen hun verhaal.
Ik kan ze niet weg doen, heb ze niet allemaal meer nodig, ze staan vaak in de schuur en komen te voorschijn met een feestje of zo.
Eigenlijk staan sommige vaak in de weg.
Maar vanwege hun verhaal blijven het "onze tafels".

Ik begin met de keukentafel.
Deze is gemaakt door een oom van A.,oom Gerrit Piepenbroek uit Wilp.
Deze oom leeft inmiddels niet meer, hij was timmerman.
Ik vond de tafel die bij hem in de schuur stond, zo mooi.
Hij maakte er één voor ons, zomaar spontaan.
Het kostte wel wat, maar dat was een familieprijsje.





Vakmanschap van ome Gerrit Piepenbroek

Dan dit witte onooglijke tafeltje!
Dat stond bij mijn ouders in een hoekje in de winkel.
Als het erg druk was, b.v. met Sinterklaas, dan kon je op dit tafeltje cadeautjes inpakken als de toonbank bezet was.
Er stond altijd een rol plakband op.
Een tafeltje van niks, maar hij blijft!




Dan dit tafeltje met groen blad.
Het stond 40 jaar geleden in de kelder van ons huis.
Laten staan door de vorige bewonders.
Toen wij 31 jaar geleden een tweeling kregen en ik beneden een extra kamertje inrichtte, werd dit tafeltje de aankleedtafel.
Een dik stuk schuimplastic er op met een mooi stuk badstof en klaar was de aankleedtafel.
Ik heb daar veel plezier van gehad.
Daarna een hele tijd gebruikt op de logeerkamer en nu staat ie een poosje in de schuur.
Maar hij kan niet weg!



En dan deze tafel.
Toen we 40 jaar geleden trouwden wilde ik niet alles nieuw.
Deze tafel was van onze schoonouders. Er zat een kruis onder.
Dat hebben we verwijderd.
De tafel is helemaal afgeschuurd en kreeg deze mooie kleur.
Zo stond de tafel jaren in onze woonkamer.
Maar met zes personen werd de tafel te klein.
Een neef heeft hem een tijdje geleend toen hij op kamers woonde.
Onze oudste dochter gebruikte deze tafel toen ze op kamers woonde.
En nu staat de tafel al weer een hele tijd bij ons boven als aankleedtafel voor de kleinkinderen.
Deze tafel gaat echt niet weg!





En dan de laatste tafel.
De tafel van mijn grootouders.
Ze trouwden in 1910.
Ik denk dat de tafel ook van die tijd is.
Toen ik op kamers ging mocht ik de tafel hebben.
Ik had er  toen een geel gestreept kleedje over.
Later stond ie in onze keuken als keukentafel, maar werd te klein voor ons gezin.
De tafel zat flink in de was en er zaten witte verfvlekken op die wij er 40 jaar geleden op morsten.
De tafel stond jaren in de schuur of in ons zitje ( het voormalig kippenhok, het hokje zeggen wij)
Deze week kreeg ik de geest.
Ik heb de tafel behandeld, de meeste was is er af en de verfvlekken zijn er ook af.
Een plaatje, vind ik zelf.
De tafel staat sinds een paar dagen zonder kleedje in ons "hokje" te pronken.
Ik laat je even zien hoe zuinig men vroeger was.
Waarschijnlijk werd de tafel wat gammel, op het blad zie je een serie spijkers.
Ik laat de onderkant zien, dan kun je zien hoe dit werd opgelost door mijn opa in vroeger tijd.




Onderkant van de tafel, w.s 100 jaar oud

Tafels
ze vertellen het verhaal
van een familie
van eten met elkaar
lachen met elkaar
zorgen hebben en delen
uithuilen
en opnieuw beginnen
schuif maar aan
je kunt er altijd bij.

Ik eindig met een heel oud tuintafeltje, nu bloementafeltje